Blog

Z cyklu #rozmowyterapuetyczne

„I znowu straciłam pracę-mówi 32 letnia Paulina. A tak się starałam. Zostawałam po godzinach, wzięłam na siebie dodatkowy projekt. Znowu to samo. Ja daję z siebie maksa, jakiś czas w nowej pracy jest wszystko ok, a potem, dzieje się tak, kompletnie tego nie rozumiem, że z czymś nie daję rady i szef mi dziękuje, bez szans na poprawę. To już druga utrata pracy w moim życiu, a schemat mimo różnych firm jest ten sam. Co ze mną jest nie tak? Co robię źle? Jak to możliwe, że znowu mi się to przydarza?”

Krystyna, 42 lata: „Mam kompletnie nieułożone życie osobiste. Ja po prostu źle trafiam na facetów. Najpierw jest mi ciężko kogoś spotkać, a jak już spotkam, to po kilku miłych miesiącach zaraz się okazuje, jak wiele rzeczy jest nie tak. Nie jestem w stanie tak się zaangażować na 100%, bo zawsze coś mnie powstrzymuje, jakaś wada, jakiś drobiazg. Denerwują mnie oni, chyba naprawdę mam pecha. Co ze mną jest nie tak? Co robię źle? Jak to możliwe, że znowu mi się to przydarza?”

Justyna, lat 16: „No bo ja się ciągle spóźniam. Mam same uwagi za spóźnienia, oni ciągle mi o tym przypominają i mam przez to nieprzyjemności. A ja tak naprawdę nie wiem jak to się dzieje, to trochę poza mną, no przecież wstaję, staram się, maluję oczy, nie chcę się śpieszyć za wszelką cenę. Wydaje mi się, że pamiętam o tym, żeby się nie spóźniać, samo tak się robi. Zawsze coś mi się dzieje, naprawdę. Co ze mną jest nie tak? Co robię źle? Jak to możliwe, że znowu mi się to przydarza?”

Jak się domyślacie, odpowiedź na tak zadane pytanie nie jest możliwa jednym zdaniem. Na pewno to może być dobry moment na psychoterapię, gdy ktoś zaczyna zauważać u siebie powtarzające się takie regularnie schematy własnych zachowań i zdarzeń. Naprawdę, to kluczowy moment, który może być punktem zwrotnym w Twoim życiu. Bo nawet, jeśli samemu jesteśmy w stanie zauważyć, spostrzec niesłużące nam ciągi zdarzeń  – brawo za samoświadomość – to też nie zawsze może być dla nas jasne i widoczne. Podkreślić też należy, że samo zobaczenie tych schematów u siebie nie wystarczy, sami nie jesteśmy w stanie ich zmienić, przeformułować, wdrożyć pozytywnych zmian w swoje życie, a takie dysfunkcyjne działanie możemy powtarzać nieświadomie nawet całe życie. Dlatego w takim momencie warto podjąć temat własnej psychoterapii. Zyskasz bezcenne wsparcie. Terapeuta, dzięki swoim metodom pracy, pomoże nie tylko nazywać towarzyszące emocje i uczucia, ale też pomoże przebudować je na pozytywne, autonomiczne, inspirujące i nowe przekonania czy reakcje i często dopiero dzięki procesowi terapeutycznemu zaczynamy rozumieć i dostrzegać ciąg przyczynowo skutkowy, a także brać pod uwagę swój udział w tych trudnych momentach w życiu. To, co ważne, to, co daje terapeuta to profesjonalne wsparcie psychologiczne, które czyni bezpiecznymi emocje, które nam wszystkim towarzyszą. Nam, czyli tym, którzy pragną się wyzwolić ze schematów, które ich totalnie unieszczęśliwiają.

Jakie schematy możemy powtarzać? Schemat to określony powtarzający się wzorzec zachowań i emocji, myśli i reakcji, oceny sytuacji, który nas dotyka, przydarza się nam praktycznie we wszystkich sferach życia, w pracy, w domu, w relacjach z innymi.

Psychoterapia jest wtedy najlepszym narzędziem który pozwala rozpoznać i nazwać emocje, uczucia oraz potrzeby, pomaga Klientowi nauczyć się nowych sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych czy konfliktowych, zmienić jego nawykowe działania, wprowadzić nowy, zdrowy, pozytywny dla danej osoby schemat emocjonalno-behawioralny, który będzie mu sprzyjał, służył, rozwijał, a nie blokował czy wręcz niszczył.

Terapia schematu łączy w sobie elementy z wielu podejść terapeutycznych, przede wszystkim z terapii poznawczo behawioralnej teorii przywiązania, z Gestalt, relacji z obiektem, konstruktywizmu oraz samej psychoanalizy. W określonych przypadkach jest ona niezwykle skutecznym narzędziem wspierającym pacjentów w procesie terapeutycznym.

Serdecznie zapraszam na konsultacje
Aleksandra Zawadowska